سرویس VDSL چیست و با ADSL چه تفاوتی دارد؟ – ایرانسل عناوین مقاله

سرویس VDSL چیست و با ADSL چه تفاوتی دارد؟ – ایرانسل

• عناوین مقاله

  سرویس VDSL چیست؟

  تفاوت سرویس‌های VDSL و ADSL

  تفاوت سرویس‌های VDSL و فیبرنوری

در اوایل سال ۹۹ وزارت اطلاعات و فناوری ارتباطات خبر داد که به زودی سرویس‌های VDSL جایگزین سرویس‌های ADSL می‌شوند. سرویس‌ اینترنتی که می‌تواند سرعتی چهار برابر بیشتر از ADSL  داشته باشد. در اینجا بود که برای خیلی از کاربران سوال پیش آمد که سرویس VDSL چیست؟چه تفاوتی با ADSL  دارد و…

اگر شما هم دوست دارید راجع به سرویس اینترنت VDSL  بیشتر بدانید تا آخر این مطلب همراه ما باشید. ما در این مطلب شما را با ویژگی‌ها و مزایای سرویس VDSL و تفاوت‌های آن با ADSL آشنا می‌کنیم.

سرویس VDSL چیست؟

VDSL کوتاه شده‌ی عبارت Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line به معنی خط اشتراک دیجیتال با نرخ بیت بسیار بالا است. برای سرویس VDSL از فیبرهای نوری و همچنین کابل‌های مسیِ مخصوص تلفن استفاده می‌شود.

فیبرهای نوری از مراکز مخابرات تا جعبه‌های تقسیم مخابرات کشیده می‌شوند و از آن‌جا تا مراکز و خانه‌های کاربران از کابل‌های مسی استفاده می‌شود. در واقع مسیری که جریان اینترنت از مرکز مخابرات تا دستگاه کاربران طی می‌کند به ۲ بخش تقسیم می‌شود:

• از مرکز مخابرات تا جعبه‌های تقسیم مخابرات به وسیله‌ی کابل‌های فیبر نوری
• از جعبه‌های تقسیم تا مراکز و خانه‌های کاربران به وسیله‌ی کابل‌های مسی

نکته: به دلیل استفاده از فیبرهای نوری در بخشی از برقراری جریان اینترنت، سرعت اینترنت VDSL بسیار بیشتر از ADSL است و مسلما استفاده از آن هم برای کاربران کاربردی‌تر و بهتر است.

تفاوت سرویس‌های VDSL و ADSL

برای درک بهتر تفاوت‌های VDSL و ADSL بهتر است ابتدا کمی با ویژگی‌های ADSL هم آشنا شوید.  ADSL کوتاه شده‌ی عبارت Asymmetric Digital Subscriber Line و به معنی خط اشتراک دیجیتال نامتقارن است.

در سرویس ADSL:

• نیازی به سیم‌کشی خاصی وجود ندارد و اینترنت به وسیله سیم‌های تلفنی که از قبل تعبیه شده، منتقل می‌شود.
• اینترنت به صورت مستقیم و به وسیله سیم‌های مسی از مرکز مخابرات به مراکز یا خانه‌های کاربران می‌رسد.

حالا که به صورت مختصر در مورد ADSLها می‌دانید، می‌توانید بهتر تفاوت آن‌ها را با VDSL درک کنید.

تفاوت‌های این دو سرویس را می‌توانید در یک نگاه در جدول زیر هم ببینید:

• اولین و مهم‌ترین تفاوت این دو سرویس در میزان سرعت آن‌ها است. سرعت دانلود در VDSL نسبت به ADSL حدود سه برابر بیشتر و سرعت آپلود آن حدود ده برابر بیشتر است.
• در VDSL فاصله‌ای که سیگنال‌های اینترنت تا کاربر طی می‌کنند کمتر است و به همین دلیل نسبت به ADSL، از کیفیت بیشتری در برقراری اتصال برخوردار است.
• سرویس ADSL به این دلیل که کاملا از سیم‌های مسی مربوط به خطوط تلفن استفاده می‌کند، بیشتر در دسترس است. در واقع برای استفاده از ADSL داشتن یک خط تلفن ثابت کافی است اما در مورد VDSL اینطور نیست.
• در سرویس VDSL لازم است که شرکت مخابرات منطقه شما به فیبرهای نوری مجهز شده باشد تا بتواند سیگنال‌های اینترنت را به جعبه‌های تقسیم مخابرات برساند و بعد از آن‌جا سیگنال‌ها را به وسیله سیم‌های مسی به خانه یا محل کار شما هدایت کند. فیبر نوری تکنولوژی‌ای است که هنوز تعداد زیادی از مراکز مخابرات به آن مجهز نشده‌اند و همین دلیل باعث می‌شود تا دسترسی به سرویس VDSL برای همه‌ی کاربران ممکن نباشد.

تفاوت سرویس‌های VDSL و فیبرنوری

بسیاری از افراد فکر می‌کنند  VDSL همان اینترنت فیبر نوری است. در حالی که عملکرد و کاربرد این دو بسیار با هم متفاوت هستند. فیبر نوری که در مطلبی کامل از آن صحبت کردیم، نوعی سرویس اینترنت است که:

• نسبت به ADSL و VDSL سرعت بیشتر، اختلال و نویز کمتری دارد
• برخلاف VDSL و ADSL سرعت دانلود و آپلود یکسان است
• تعداد دستگاه‌های متصل به اینترنت تاثیری در سرعت آن ندارد
• و در این سرویس داده‌ها و اطلاعات به نور تبدیل می‌شوند و بعد از رسیدن به کاربر رمزگشایی می‌شوند.

اما نکته مهم در مورد سرویس اینترنت فیبرنوری این است که برای انتقال از مراکز مخابراتی به منازل و فضاهای مورد نیاز کاربران هم، به سیم‌کشی فیبر نوری نیاز است و این نوع سیم کشی هزینه‌ی بسیار بالایی برای کاربران دارد. علاوه بر  اینکه در حال حاضر این امکان برای همه‌ی مناطق هم در دسترس نیست.

آیا تا به حال تجربه استفاده از سرویس VDSL را داشته‌اید؟ تجربه‌ی خود را در کامنت‌های همین مطلب با ما در میان بگذارید.

فناوری شارژ سریع (Fast Charging) چیست؟ – ایرانسل

۳.۳ ۷ votes

Article Rating

حتما برای شما هم پیش آمده که شارژ موبایلتان به خاطر وب‌گردی، گوش دادن به موسیقی، استفاده از هندزفری‌های بلوتوثی یا گجت‌های پوشیدنی زودتر تمام شده است. اما مسئله اینجاست که هربار شارژ مجدد گوشی‌های موبایل زمان زیادی می‌برد و اگر عجله داشته باشید یا زمان کافی برای شارژ کردن موبایلتان نداشته باشید، به مشکل می‌خورید.

دنیای تکنولوژی با فناوری‌ای به نام «فست شارژ» این مشکل را حل کرده است. تا پایان این مطلب با ما باشید تا بیشتر با فناوری فست شارژ یا شارژ سریع آشنا شوید.

شارژ سریع چیست و چگونه کار می‌کند؟

فست شارژ فناوری جدیدی است که در سال‌های گذشته بسیار مورد توجه سازندگان موبایل بوده است. همان طور که از اسمش پیدا است، این فناوری به شارژ سریع‌تر گوشی موبایل شما کمک می‌کند.

برای این که بهتر با فناوری شارژ سریع آشنا شوید، بهتر است اول در مورد مفهوم آمپر و ولتاژ بدانید:

• آمپر (جریان)، مقدار الکتریسیته‌ای است که از باتری به «دستگاه» منتقل می‌شود.
• ولتاژ، قدرت جریان الکتریکی است.
• وات(معیار کل توان دستگاه)، از ولتاژ × آمپر به دست می‌آید.

برای این که سرعت شارژ دستگاه بیشتر شود، شرکت‌های تولید تلفن همراه از دو روش استفاده می‌کنند:

• تغییر آمپر
• تغییر ولتاژ

اما شرکت‌های تکنولوژی به‌طور معمول در فناوری شارژ سریع، به جای تغییر آمپر، فقط ولتاژ را افزایش می‌دهند، اما بعضی شرکت‌ها هم مثل اوپو آمپر را هم افزایش می‌دهند.

شارژهای معمولی با توانی معادل ۲.۵ وات دستگاه را شارژ می‌کنند، این در حالی است که توان شارژر‌های سریع بسیار بالاتر از این رقم (به‌طور معمول بین ۱۵ تا ۶۵ وات) است. البته مدل‌های جدیدی از شارژر‌های فوق سریع با توان ۱۰۰ و ۱۲۰ واتی هم راهی بازار شده است که نمونه ۱۲۰ واتی آن در جدیدترین پرچمدار شرکت شیائومی یعنی می میکس ۴ وجود دارد.

انواع استاندارد‌های شارژ سریع

کارخانه‌های ساخت گوشی موبایل برای این که شارژر بتواند حداکثر ولتاژ را به دستگاه وارد کند و دستگاه هم بتواند بدون آسیب دیدن این میزان از ولتاژ را بپذیرد، از راهکارهای مختلفی استفاده می‌کنند و هرکدام استانداردهای خاص خودشان را دارند.

در اینجا به استاندار‌دهای مختلف شارژ سریع که در گوشی‌های هوشمند گوناگون پیاده‌سازی شده است نگاهی می‌اندازیم.

• فناوری شارژ سریع اپل

اپل پشتیبانی از فناوری شارژ سریع را از  آیفون ۸ شروع کرد. اپل از فناوری اختصاصی خود با نام USB Power Delivery برای شارژ سریع استفاده می‌کند و ادعا می‌کند در مدت زمان ۳۰ دقیقه، باتری از صفر درصد تا  ۵۰ درصد شارژ می‌شود. البته که برای دستیابی به این سرعت باید از یک آداپتور حداقل ۱۸ واتی  مجهز به کابل (Type C- to-Lightning) استفاده کنید.

• فناوری شارژ سریع مدیاتک

مدیاتک اسم یک کمپانی تولید کننده تراشه است که از تراشه‌های آن در قسمت پردازنده بسیاری از موبایل‌ها استفاده می‌شود. موبایل‌هایی مثل Xiaomi Redmi Note ۹T، Galaxy A۳۲سامسونگ، Realme Narzo ۳۰A و… در قسمت سخت‌افزاری خود از تراشه‌های مدیاتک استفاده می‌کنند. این گوشی‌ها، از استاندار شارژ مدیاتک با نام «Pump Express» استفاده می‌کنند که برای دستگاه‌های مختلف انواع متفاوتی دارد:

• فناوری شارژ «Pump Express ۲.۰+» برای گوشی‌هایی مناسب است که از پردازنده‌های پایین‌رده مدیاتک استفاده می‌کنند. نهایت قدرت شارژ این گوشی‌ها با استفاده از ولتاژ متغیر ۵ تا ۲۰ ولت و جریان ۳ یا ۴.۵ آمپر به ۱۵ وات می‌رسد.
• فناوری شارژ «Pump Express ۳.۰» و «Pump Express ۴.۰» تا حد زیادی شبیه به یکدیگر هستند. تفاوت آنها در این است که «Pump Express ۴.۰» از فناوری شارژ بی‌سیم اختصاصی خود و فناوری شارژ بی‌سیم Qi با قدرت ۵ وات هم پشتیبانی می‌کند.

مدیاتک مدعی است که پمپ اکسپرس ۲.۰ پلاس باید باتری تخلیه شده را در مدت ۳۰ دقیقه تا ۷۰ درصد شارژ کند؛ در حالی که پمپ اکسپرس ۳.۰ و ۴.۰ این زمان را به نصف کاهش می‌دهند.

• فناوری شارژ سریع اوپو

شرکت اوپو پیشگام و رهبر فناوری شارژ سریع در دنیای گوشی‌های هوشمند است و برای مدت قابل توجهی رکورد سریع‌ترین سرعت شارژ گوشی را با آداپتور ۶۵ واتی خود در اختیار داشت که گوشی Oppo Reno Ace را در مدت زمان ۳۱ دقیقه به‌طور کامل شارژ می‌کرد.استاندارد شارژ سریع اوپو «Vooc» نام دارد.

اوپو استاندارد شارژ سریع «SuperVooc» را در دو نسخه عرضه کرده است. نسخه اولیه از این استاندارد، با ترکیب ۱۰ ولت نیروی الکترونیکی و قدرت ۵ آمپر، شارژر سریع ۵۰ واتی است و نسخه دوم از این استاندارد «SuperVooc ۲.۰» است که از ترکیب ۱۰ ولت نیروی الکترونیکی و قدرت ۶.۵ آمپر در آداپتور‌های ۶۵ واتی استفاده می‌کند. البته برای بهره‌مندی از این سرعت شارژ، گوشی‌های اوپو به کابل Type C اختصاصی این شرکت نیاز دارند.

• فناوری شارژ سریع وان‌پلاس

شرکت وان‌پلاس از دو استاندارد «Wrap Charge» و «Dash Charge» استفاده می‌کند که هر دو این استاندارد‌ها توسط شرکت اوپو گواهی شده‌اند و مانند فناوری شارژ سریع این شرکت یعنی «Vooc» عمل می‌کنند. این فناوری‌ها قدرت خروجی آداپتور را تا ۲۰ وات (۵V/۴A) افزایش می‌دهند. گوشی‌هایی مانند OnePlus ۵T، در مدت زمان ۳۰ دقیقه تا ۶۰ درصد شارژ می‌شد. مدل‌های جدید‌تر وان‌پلاس مانند OnePlus ۸ Pro با استفاده از استاندارد Wrap Charge از شارژر سیمی و بی‌سیم ۳۰ واتی پشتیبانی می‌کند.

• فناوری شارژ سریع کوالکام

کوالکام بزرگ‌ترین سازنده چیپست موبایل در جهان است. به همین دلیل هم استاندارد شارژ سریع این شرکت یعنی «Quick Charge» رایج‌ترین استاندارد شارژ سریع در دنیا است. استاندارد «Quick Charge ۳.۰+» در گوشی‌های میان‌رده مجهز به پردازنده سری ۷۰۰ اسنپدراگون استفاده می‌شود.

همچنین کوالکام به‌تازگی از فناوری «Quick Charge ۵.۰» رونمایی کرده است. این فناوری از شارژ سریع ۱۰۰ واتی پشتیبانی می‌کند و به کمک آن یک گوشی با باتری ۴۵۰۰ میلی‌آمپرساعتی، در مدت زمان ۱۵ دقیقه از صفر تا ۱۰۰ درصد شارژ می‌شود. کوالکام مدعی است در مدت زمان  ۵ دقیقه گوشی از صفر تا ۵۰ درصد شارژ می‌شود.

آنچه برای شارژ سریع نیاز دارید

با توجه به دستگاهی که از آن استفاده می‌کنید، استاندارد شارژ سریع برای شما متفاوت است.

• با مراجعه به صفحه مدل گوشی خود در وب‌سایت رسمی تولیدکننده، از استاندارد شارژ گوشی خود مطلع شوید و پس از آن اطلاعات درج شده روی آداپتور خود را بررسی کنید تا ببینید آیا از استاندارد مشابه گوشی شما پشتیبانی می‌کند یا خیر.
• پس از آن باید مطمئن باشید که از کابل استانداری استفاده می‌کنید. (کابل‌های داخل جعبه گوشی‌ها استاندارد هستند.)
• اگر نیاز به خرید آداپتور مجهز به شارژ سریع دارید حتما اطلاعات آن را بررسی کنید تا ببینید آیا استاندارد شارژ سریع گوشی هوشمند شما با آن مطابقت دارد ؟

مثلا اگر گوشی  fast charge+ OnePlus ۸T را جستجو کنید، می­بینید که این گوشی از شارژ سریع ۶۵ واتی پشتیبانی می‌کند اما شارژی که به آن متصل می‌شود هم، باید دارای ظرفیت ۶۵ وات باشد. چون اگر این موبایل به شارژر دیگری متصل شود فرآیند شارژ سریع اتفاق نخواهد افتاد.

آیا گوشی شما از فناوری شارژ سریع پشتیبانی می‌کند؟ صفر تا صد گوشی شما در چه مدت زمانی شارژ می‌شود؟ نظرات خود را در کامنت‌های همین مطلب با ما به اشتراک بگذارید.

خدمات رایانش ابری (IaaS) چیست؟

افزایش هزینه تامین تجهیزات و سخت‌افزارهای زیرساختی وب‌سایت و نرم‌افزارها همچنین مشکلات مربوط به پشتیبانی و نگهداری مداوم از این زیرساخت‌ها، سبب شده است که سازمان‌ها و کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ، تمایل به استفاده از زیرساخت‌های مجازی داشته باشند. اما این خدمات و زیرساخت‌های مجازی به چه معنا هستند و چگونه کار می‌کنند؟

سازمان‌ها و کسب‌وکارها برای پشتیبانی و نگهداری وب‌سایت، نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های کاربردی خود نیازمند مجموعه‌ای از تجهیزات سخت‌افزاری محاسباتی و شبکه‌ای هستند.

انجام این کار بر اساس مدل قدیمی نیازمند خرید تجهیزات و استخدام کارشناسان مجرب است که تامین آن برای بسیاری از کسب‌وکارها امکان پذیر نخواهد بود. در همین زمینه طی سال‌های اخیر راهکاری ویژه در اختیار متقاضیان قرار گرفته و آن امکان استفاده از زیرساخت‌های مجازی است.

رایانش ابری یا خدمات IaaS راهکاری محسوب می‌شود که دسترسی آسان بر اساس کاربران به مجموعه‌ای ‌از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی مانند شبکه‌‌ها، سرورها، فضای ذخیره‌سازی برنامه‌های کاربردی و سرویس‌ها را فراهم می‌سازد.

این دسترسی می‌تواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم سرویس‌دهنده، به سرعت فراهم شود زیرا سرویس‌های ابری می‌توانند نرم‌افزارها و سرویس‌ها را در بستر اینترنت و بدون نیاز به نصب نرم‌افزارها روی سیستم کاربران ارائه دهند.

در مجموع می‌توان گفت رایانش ابری توسعه و بکارگیری سرویس و خدمات فناوری اطلاعات بر مبنا و بستر اینترنت است و این امکان را برای کاربران مهیا می‌سازد که بدون اینکه نیازی به داشتن اطلاعات تخصصی جهت نصب و راه‌اندازی برنامه‌ها و یا نگهداری و کنترل زیرساخت‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری داشته باشند، بتوانند به‌راحتی از طریق مرورگر یا برنامه‌های واسط، از خدمات مورد نیاز استفاده کنند.

خدمات رایانش ابری از لحاظ ساختاری یک الگوی محاسباتی است که در آن تعداد زیادی از سیستم‌ها از طریق ابرهای خصوصی (Private)، عمومی (Public)  و یا ترکیبی (Hybrid) به یکدیگر متصل شده‌اند تا زیرساختی پویا و مقیاس‌پذیر را برای برنامه‌های کاربردی، ذخیره داده‌ها و فایل‌ها فراهم آورند.

با ظهور این فناوری هزینه محاسبات‌، میزبانی برنامه‌های کاربردی، ذخیره‌سازی محتوا و تحویل سرویس‌ها، به طرز قابل توجهی کاهش یافته است. مدل‌هایی از قبیل مدل رایانش شبکه‌ای، مدل رایانش خودمختار، مدل مشتری–سرور، مدل ابر رایانه‌ای، مدل رایانش همگانی و مدل نظیر به نظیر، از متداول‌ترین این نوع معماری هستند.

فضای ابر عمومی (Public cloud) چیست؟

Public cloud عبارت است از ارایه‌ی سرویس‌های ابری شامل پردازشگر، حافظه، ماشین مجازی و … بر بستر شبکۀ اینترنت. برخلاف Private cloud که تنها به یک مجموعه و یا شرکت تعلق دارد. ابر عمومی همان‌طور که از نامش پیدا است، برای پاسخ‌گویی به نیازهای چندین مصرف‌کننده به شکل همزمان استفاده می‌شود.

ابر عمومی مدلی استاندارد از خدمات رایانش ابری است که در دسترس عموم کاربران باشد. ابر عمومی معمولا معادل با پردازش ابری و رایانش ابری به کار می‌رود. آنچه اکثر کاربران به عنوان مفهوم رایانش ابری به کار می‌برند به ابر عمومی اشاره دارد. یک ابر عمومی مجموعه‌ای از منابع مجازی است. این منابع از سخت‌افزارهایی نیرو می‌گیرد که مالکیت و مدیریت و سازمان دهی آنها بر عهده یک شرکت ثالث است.

منابع در ابر عمومی در میان چندین مشتری با واسطه یک رابط کاربری self service به صورت اتوماتیک مهیا و تخصیص داده می‌شوند. در ابر عمومی، زیرساخت، توان پردازشی، فضای ذخیره‌سازی یا نرم‌افزارهای مبتنی بر رایانش ابری که توسط فروشنده خدمات، مجازی‌سازی شده‌اند در دریاچه‌های داده (Data lake) تجمیع می‌شوند و به واسطه اینترنت یا یک ارتباط شبکه اختصاصی در اختیار مشتریان قرار می‌گیرند.

مشتریان لازم نیست گیگابایت‌های هاردها را بخرند. فایل‌ها و داده‌های مشتریان در یک مزرعه سرور ذخیره سازی می‌شود، بدون اینکه نیازی به مدیریت و نگهداری از سرورها و سخت‌افزارها را داشته باشند. همچنین مشتری دخالتی در نصب و تنظیم و نگهداری و تامین امنیت، سیستم عامل‌ها و نرم افزارهای مورد نیاز ندارد. تنها یک تعهد بین مشتری و فروشنده برقرار است: از منابع یا نرم‌افزارهای مورد نیاز استفاده کنید و به اندازه مصرفتان پرداخت کنید.

Public cloud در عمل، مجموعه منابع مجازی‌سازی شده‌ای هستند که شرکت تامین‌کننده سرویس ابری(CSP) ، این منابع را به شکل خودکار به کاربران مختلف اختصاص می‌دهد. در کاربردهایی که حجم کار به شکل ناگهانی و سریع تغییر می‌کند و نیاز به منابع بیش‌تری برای پاسخ‌گویی به این تغییرات است، این روش پاسخ‌گوی این میزان مقیاس‌پذیری است.

انواع خدمات Public Cloud

اکثر خدمات رایانش ابر عمومی Public cloud در سه دسته قرار می‌گیرند: زیرساخت به عنوان یک سرویس (Infrastructure as a service) یا (IaaS)، پلتفرم به عنوان یک سرویس (Platform as a Service) یا (PaaS)، نرم‌افزار به عنوان یک سرویس (Software as a service) یا (SaaS). این‌ها در اصطلاح لایه‌های رایانش ابری نامیده می‌شوند زیرا زیرا هریک از آن‌ها روی لایه دیگری ساخته می‌شوند.

در این قسمت تاکید بر روی اساسی‌ترین بخش خدمات رایانش ابرعمومی یا IaaS است. با IaaS کاربران زیرساخت‌های فناوری اطلاعات (سرورها و ماشین‌های مجازی (VMها)، ذخیره‌سازی، شبکه‌ها و سیستم عامل‌ها را از یک ارائه دهندهCloud  بر اساس پرداختی که انجام می‌دهند، اجاره می‌کنند.

جمع‌بندی

براساس مطالبی که گفته شد، سازمان‌ها و کسب‌وکارهای کوچک و بزرگ می‌توانند با استفاده از خدمات رایانش ابری مبین‌نت سریع به منابع اختصاصی و اشتراکی میزبانی بنا به تقاضای مورد نیاز دست پیدا کنند و بدون اینکه درگیر پیچیدگی و صرف زمان، عملیات خرید، نصب، پیکربندی و راه‌اندازی ساختارهای فیزیکی سنتی را انجام دهند.

ذخیره اطلاعات و پشتیبان گرفتن از آن‌ها، ساخت اپلیکیشن و برنامه‌های جدید، انتشار فایل صوتی و ویدیو، مدیریت وب‌سایت‌ها، تجزیه و تحلیل داده‌ها و اداره نرم‌افزارها تنها بخشی از مزیت‌های سرویس رایانش ابری مبین‌نت محسوب می‌شوند. در مطالب بعدی ویژگی‌ها و نکات بسیار دیگری راجع به سرویس و خدمات رایانش ابری مبین‌نت ارائه خواهیم کرد.